تو به داد امّت زهرا برس

فخر ِزنان ِعالم...

فاطمه جان ِ نبی ِ خـاتم است

 

فاطمه فخر ِزنانِ عالم است

 

فاطمه  دختِ نبوّت ، مصطفی

 

همسر ِ شاهِ ولایت ، مرتضی

 

فاطمه الگوی حُسن و رحمت است

 

اُسوه ی صبر و وقار و همّت است

 

فاطمه هرگز تمنّایی نداشت

 

از علی هرگز تقاضایی نداشت

 

فاطمه دنباله ی نسل ِ پدر

 

بحر ِعصمت را چو او نبوَد گهر

 

فاطمه امّ ِ ابیهای رسول

 

پاره ی قلب پدر باشد بتول

 

فاطمه زهرای حیدر بود و بس

 

فاطمه دخـتِ  پیمبـر بود و بس

 

فاطمه پهلو شکسته، غرقِ خون

 

وصفِ شأنش از توان ِمن ، فزون

 

دشمنت زد بر تو سیلی، فاطمه

 

روی ماهت گشت نیلی ،فاطمه

 

آسمان نالان ز ِ دردِ فاطمه

 

کوه حیران، از نبردِ فاطمه

 

عاقبت ،مرگِ گل ِ یاس ِکبود

 

شیعه را جز سوگ و جز ماتم نبود

 

مرتضی بر جسم ِاو غسّال شد

 

زین سبب ،خون دردلِ اطفال شد

 

گنج بوده،جسم ِپاک و اطهرش

 

کرد پنهان،گنجِ خود را همسرش

 

کاش گردم ، خاکِ پای فاطمه

 

هسـتی ام گردد فــدای فاطمه

 

ای خداونـدِ بـزرگ و داد رس

 

تـو  بـه دادِ امّـتِ زهـرا برس

 

مهدی،ای امّیدِ این خیل ِعظیم

 

کی به دیـدار ِتو نایل می شویم