پرسید از خزان وباد پاییز

ستاره می‌زند آهسته سوسو
پرید از شاخه گل‌ها پرستو

بپرسید از خزان و باد پاییز
که مرغ بی‌قرار عشق من کو

:::

خزان چون من غمی دیرینه داره
گلی نشکفته پر در سینه داره

نگاهم سرد و خاموش است
اما هزاران حرف با آیینه داره