عشق یعنی مستی و دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده با چشمان تر
عشق یعنی سر به دار آویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی درجهان رسوا شدن
عشق یعنی سُست و بی پروا شدن
عشق یعنی سوختن با ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
خدایا دستانم را زده ام زیر چانه ام
مات و مبهوت نگاهت می کنم طلب کار نیستم
فقط مشتاقم ببینم ته قصه چه می کنی بامن
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ
عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
وَ لاجَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ
اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
فرا رسیدن ماه حزن و غم و اندوه اهلبیت(ع)، ماه مصیبت اعظم،
شهادت جانگداز و مظلومانه اباعبدالله الحسین(ع) و اولاد و اصحاب باوفایش
بر حضرت حجة بن الحسن المهدی(عجل الله تعالی فرجه الشّریف)
و تمام شیعیان و آزادگان جهان تسلیت و تعزیت باد
مرا می شناسی تو ای عشق
من از آشنایان احساس آبم
و همسایه ام مهربانیست
و طوفان یک گل مرا زیر و رو کرد
پرم از عبور پرستو
صدای صنوبر
سلام سپیدار
پرم از شکیب و شکوه درختان
و در من تپش های قلب علف ریشه دارد
دل من گره گیر چشم نجیب گیاهست
صدای نفس های سبزینه را می شناسم
و نجوای شبنم
مرا می برد تا افق های باز بشارت
مرا می شناسی تو ای عشق
که در من گره خورده احساس رویش
گره خورده ام من به پرهای پرواز
گره خورده ام من به معنای فردا
گره خورده ام من به آن راز روشن
که می آید از سمت سبز عدالت
روزگاری همچو گل ما هم نگاری داشتیم
اینچنین خاری نبودیم اعتباری داشتیم
این که میبینی در این فصل خزان با پشت خم
این زمستان را مبین ما هم نگاری داشتیم . . .